astrofizyk specjalizujący się w obserwacyjnej i instrumentalnej astronomii, detekcji i charakteryzacji planet obiegających inne gwiazdy, robotycznych teleskopach, śledzeniu satelitów i śmieci kosmicznych, i bezpieczeństwie kosmicznym; profesor w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk w Toruniu i Warszawie. W latach 1997 oraz 1998-1999 pracował na Pennsylvania State University (USA). Po doktoracie (2000) uzyskanym na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, w latach 2000-05 pracował na California Institute of Technology (USA, według rankingu „Times Higher Education” to najlepsza uczelnia na świecie w latach 2012-2016). Współpracował także z Uniwersytetem Harvarda (USA) i Uniwersytetem Kobe (Japonia). Stypendysta Fulbrighta (1998-1999) oraz Michelsona (stypendium Jet Propulsion Laboratory, NASA, 2000-03). O wynikach jego badań dotyczących pozasłonecznych planet pisał m.in. „The New York Times”, „The Economist”, „Nature”, „Science”. Tytuł profesora otrzymał w 2011 w wieku 38 lat. W 2013 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W latach 2014-2016 był członkiem Komitetu Polityki Naukowej Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2 lata) oraz jednym z ekspertów Europejskiej Agencji Kosmicznej (European Space Agency, ESA, 3 lata) w ramach „Astronomy Working Group” (AWG, pierwszy Polak w tym gronie). AWG recenzuje i rekomenduje do realizacji astronomiczne misje kosmiczne ESA. Kierował własnymi projektami badawczymi na łączną kwotę około 31 mln PLN finansowanymi przez NASA, Fundację na rzecz Nauki Polskiej, Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Narodowe Centrum Nauki, European Research Council (ERC, prestiżowy Starting Grant 2010-2016). Kieruje projektem „Narodowego Centrum Satelitarnej Komunikacji kwantowej” (NCSatKom). NCSatKom jest wspólnym przedsięwzięciem Centrum Astronomicznego im. M. Kopernika PAN i Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. NCSatKom obejmuje m.in. teleskop o średnicy lustra 1-m na półkuli południowej (RPA) do zadań z zakresu bezpieczeństwa kosmicznego i bezpiecznej komunikacji, który w zakresie obserwacji śmieci kosmicznych konkuruje swoimi parametrami z metrowymi teleskopami amerykańskiego systemu wojskowego Ground-based Electro-Optical Deep Space Surveillance (GEODSS). W ramach grantu ERC uruchomił i zarządza globalną zrobotyzowaną siecią teleskopów „Solaris”, na którą składają się cztery teleskopy na trzech kontynentach (Australia, Afryka i Ameryka Południowa). Sieć ta stanowi jeden z narodowych zasobów zgłoszonych przez Polskę do Konsorcjum EU SST (European Union Space Surveillance and Tracking). Od 2014 roku aktywnie uczestniczy w działaniach zmierzających do wytworzenia narodowych zdolności w obszarze śledzenia satelitów i śmieci kosmicznych. Od października 2018 do lipca 2020 był ekspertem ds. naukowych w Departamencie Projektów Obronnych POLSA. Od stycznia 2019 do września 2020 był delegatem Polski do Komitetu Technicznego Konsorcjum EU SST. Jest współtwórcą Narodowego Centrum Operacyjnego Świadomości Sytuacyjnej Przestrzeni Kosmicznej (Space Situational Awareness National Operations Center, SSAC-PL) powołanego pod koniec marca 2019 w Polskiej Agencji Kosmicznej. Od listopada 2019 pełnił obowiązki a od sierpnia 2020 do lutego 2021 był Dyrektorem Departamentu Badań i Innowacji w POLSA.